หวง หลินอิง (Huang Lingyin)
ตัวแทนจากประเทศจีน เพื่อนสมัยเด็กของอิจิกะ
หลินอิง(หลิน/ริน)ย้ายมาเรียนที่เดียวกับอิจิกะตอนป.6
และชอบอิจิกะที่กล้าและใจดีที่เข้ามาช่วยตนตอนโดนแกล้งและไม่สนใจเชื้อสาย
ของเธอ และอิจิกะมักมากินข้าวที่ร้านของพ่อแม่หลินบ่อยๆ
แต่ทว่าเมื่อม.ต้นปี3ครอบครัวแตกแยกแม่ของหลินก็ได้สิทธิพาลูกกลับประเทศจีน
จนทั้งคู่ต้องแยกจากกัน
(ผู้หญิงในเรื่องนี้มีสิทธิทางสังคมมากกว่าผู้ชายเพราะIS)
แต่หลินก็สารภาพเป็นนัยๆว่าจะทำอาหารให้อิจิกะกินทุกวัน
(ในที่นี้คล้ายกับมุกสารภาพรักว่าจะทำซุบมิโซะให้ฝ่ายชายกินทุกวันของ
ญี่ปุ่น) แต่ด้วยความทึ่มตามสไตล์พระเอกฮาเร็ม
เจ้าอิจิกะก็ดันนึกว่าเลี้ยงข้าวไปซะฉิบ
ในตอนแรกหลินไม่สนใจจะมาเรียนที่สถาบันของญี่ปุ่นแม้จะถูกเชิญและจะเรียน
ต่อที่จีน จนกระทั่งรู้ว่าอิจิกะใช้ IS
ได้และเข้าเรียนที่ญี่ปุ่นเธอเลยขอ(แกมบังคับ)กับทางผู้ใหญ่ของกองทัพจีนให้
เดินเรื่องให้ เธอจึงมาเข้าเรียนทีหลัง
แต่ดูเหมือนแค่สถานภาพเพื่อนสมัยเด็กและตัวแทนประเทศจะไม่เพียงพอจะชนะในศึก
ชิงนายนี้ง่ายๆ
มาเรื่องของฟิก ตัวสูงกันหมดเลย มาถึงตรงนี้คงทำใจเรื่องสเกลแล้วครับ(ฮา)
นอกจากมือแบบปกติจะมีมืออีกสามคู่เป็นแบบเดียวกับของเซซิเลียดูบวมๆ
ผมแบบใส่เกราะช่วงเอวสำหรับติดเกราะ หน้าแบบอ้าปากตอนสู้และหน้าแบบหลิ่วตา
ใบหน้าทำได้น่ารักกว่ารอล่าและเซซิเลียแบบเห็นได้ชัด
ส่วนผมกลับไปใช้แบบเซซิเลีย อีกจุดต่างของหลินคือผมทวินเทลไม่ใช่ผมยาวเลยไม่ต้องเปลี่ยนผมหลังเวลาสวมเกราะ
สรุปตัวฟิก ข้อขยับแน่นหนาดี ใบหน้าน่ารัก ปรับปรุงได้ดี
ส่วนที่แย่เหมือนเดิมคือมือบวมและสเกลเท่ากันหมด
(ช่างมันแล้วไงๆก็ไม่ค่อยได้ถอดเกราะ)
Shenlong
IS ยุคที่3ของประเทศจีนเป็นแบบเน้นพาวเวอร์ไทป์สำหรับต่อสู้ระยะประชิดแบบCQC
มาดูในส่วนของเกราะ
เกราะขานั้นออกแบบมาคล้าย2ชุดแรก
แต่ส่วนเข่านั้นจะแค่เลื่อนขึ้นลงไม่ได้งอตามแบบของลอร่าและเซซิเลีย
ส่วนที่น่าประทับใจคือดีเทลข้อขยับของตัวค้ำยันที่ส้นเท้านั้นออกแบบมาให้มี
จุดขยับ2จุด
จึงนอกจากจะพับได้แล้วยังเปลี่ยนองศาให้ช่วยยืนได้ง่ายจัดท่าสะดวก
ส่วนแขนนั้นพับงอได้ไม่แพ้2ตัวแรก มืออีก4คู่ กำ แบ ชี้นิ้ว ถืออาวุธ
ข้อขยับสามารถรองรับดาบเล่มโตได้สบายๆ
ชิ้นส่วนเชื่อมเกราะหลังออกแบบมาได้ดีมีข้อขยับเยอะ แน่นหนากว่า2ตัวแรก แต่เอาเข้าจริงๆก็หนักจนขยับไม่ค่อยได้
ปืนยิงอาณุภาคอากาศ ริวโฮ อาวุธที่โดดเด่นที่สุดของเฉินหลง
ตัวปืนจะบีบอัดอากาศให้เป็นกระสุนแล้วยิงออกไป จุดเด่นคือมองไม่เห็นกระสุน
เพราะเป็นมวลอากาศคาดเดาทิศทางยิงไม่ได้และหลบได้ยาก
สามารถปรับรูปแบบการยิงได้ทั้งแบบรัวหรือชาร์จลูกใหญ่
แต่ยิ่งไกลกระสุนยิ่งเบา
และเนื่องจากเป็นลูกผสมระหว่างกระสุนกายภาพและพลังงานจึงโดนยับยั้งด้วยสนาม
พลัง AICของชวาร์ซเรเกนได้
ลูกบอล2ลูกนี่หนักมากแถมยังกางเข้าออกเพื่อยิงชาร์จได้แบบในอนิเมเป๊ะ
ส่วนแกนรับออกแบบมาได้ดีคือมีข้อขยับเฟืองจึงทำให้รับน้ำหนักของปืนริวโฮได้
และแกนรับนั้นมีจุดหมุนและข้อขยับเยอะทำให้ส่วนปืนสามารถหมุนได้หลายทิศทาง
ดาบง้าวคู่โซเทนกาเก็ตสึ สามารถเปลี่ยนด้ามถือให้เป็นแบบ2ปลายใช้เฟี้ยงแทนกงจักรยักษ์
สรุปว่าตัวเกราะออกแบบมาได้ดีแน่นหนา จัดท่าได้ง่าย ลูกเล่นครบเครื่อง
แต่ของน้อยเมื่อเทียบกับรอล่า เพราะในการ์ตูนก็มีแค่นี้ แต่ก็มีโปเกบอล
เอ้ยปืนใหญ่อันเบ้อเริ่ม2ลูกแทน
การขยับก็ติดขนาดอันใหญ่โตจึงจัดท่าได้น้อยเช่นเดียวกับ2ตัวแรก
เรียง3สาว
ปะทะกับรอล่า (หลังจากนี้ก็รู้ๆกัน เจ็บตัวฟรี)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น